Die ene keus die alles voor me veranderde

Van gevangen naar vrij:

hoe ik alles verloor en mezelf terugvond


De onzichtbare gevangenis

Van buiten leek mijn leven perfect. Getrouwd, een dochter, een hechte gemeenschap. Maar van binnen voelde het als een kooi. Ik groeide op binnen de gemeenschap van Jehovah’s Getuigen, waar gehoorzaamheid en opoffering alles betekenden. Toen ik besefte dat ik op vrouwen viel, wist ik: als ik mezelf laat zien, raak ik alles kwijt.

Jarenlang onderdrukte ik wie ik was. Ik hield me vast aan de regels, probeerde ‘goed’ te zijn. Maar hoe langer ik mezelf verloochende, hoe leger ik werd. Mijn lichaam raakte uitgeput, mijn hoofd vol. ’s Nachts lag ik wakker, bang voor de vernietiging die mij zou wachten als ik afweek van de dogma’s. Maar de angst voor uitsluiting hield me gevangen. Ik kon geen kant op.


Het dieptepunt

Ik wist niet meer hoe ik verder moest. De angst vrat aan me, ik sliep nauwelijks en verloor mezelf steeds meer. Tot die ene dag. Ik fietste door de polder, de wind sneed in mijn gezicht. Verdoofd, leeg. En toen zag ik die vrachtwagen naderen.

Een fractie van een seconde dacht ik: Als ik nu naar links stuur, is alles voorbij.


Maar op dat moment gebeurde iets. In elke vezel van mijn lichaam voelde ik:

Nee. Ik wil leven! Alles, echt álles, was beter dan dit.

Persoon op rots blik gericht naar toekomst symbool voor vertrouwen en doorzettingsvermogen leap of faith bij traumatherapie in Middenbeemster

De sprong in het onbekende

Ik koos voor mezelf. En dat had enorme gevolgen. Ik verloor mijn man, mijn ouders, familie en vrienden. Ik werd uitgesloten, moest met mijn dochter opnieuw beginnen in een wereld die ik niet kende. De angst, het schuldgevoel en het gemis waren verlammend. Maar ik wist: dit keer ga ik het niet uitzitten. Dit keer los ik het op.


Ik zocht de beste trauma-aanpak die er was. Geen eindeloze gesprekken, geen symptoombestrijding, maar een methode die écht doorbrak. Wat ik ontdekte, veranderde alles. Ik leerde hoe trauma vastzit in het lichaam, hoe diepgewortelde overtuigingen doorbroken moeten worden en hoe je loskomt van de mentale gevangenis die je vasthoudt.

De doorbraak

De eerste sessies waren pittig, maar ik gaf me volledig over aan het proces, omdat ik wist: dit gaat me opluchten. Mijn lichaam verzette zich, mijn hoofd zocht steeds houvast in het oude, vertrouwde patroon. Maar ik zette door. Ik rouwde om alles wat ik had verloren: mijn familie, mijn thuis, de schijnzekerheid waar ik me jarenlang aan had vastgeklampt. Maar met elke sessie verdween een laag. De zwaarte loste op, mijn hoofd werd stiller. De wereld kreeg weer kleur en ik voelde mijn levensenergie terugkomen. Voor het eerst in jaren voelde ik wie ik echt was, zonder angst.


Net toen ik dacht dat ik mijn leven weer op de rit had, overleed mijn moeder plotseling, ze is 59 jaar oud geworden. We hadden al 7 jaar geen contact – en ineens was ze weg. Geen afscheid, geen laatste woorden. De klap was gigantisch. Maar dit keer wist ik: ik loop nooit meer weg voor de pijn. En juist dat besef gaf me iets wat ik nooit eerder had gehad. Vrijheid.

Foto van Evelyn Scholtens van der Stok en haar moeder Louise Kooren Gedenkwaardig moment van liefde en herinnering

Evelyn Scholtens van der Stok ontvangt diploma Registercounsellor Bekroning van professionele ontwikkeling in therapie en persoonlijke groei

De impact – voor mij en voor jou

Ik vond niet alleen mezelf terug, maar ook mijn missie. Ik wist: dit is wat ik wil doen. Maar niet half. Ik wilde dé expert worden in trauma-aanpak. Dus ik specialiseerde me, volgde de beste opleidingen, en ontwikkelde een methode die direct en doeltreffend werkt. Niet jarenlang praten. Geen eindeloze therapieën. Maar nú doorbreken. Nú vrij worden.


Inmiddels heb ik honderden mensen geholpen om hun trauma’s bij de kern aan te pakken en hun leven terug te claimen. Ik weet hoe het voelt om vast te zitten. Hoe het is om te twijfelen, uit te stellen, bang te zijn voor de gevolgen. En ik weet ook hoe bevrijdend het is om die stap wél te zetten. 

Dit is niet alleen mijn verhaal. Dit kan ook jouw verhaal worden. Je hoeft het niet alleen te doen. 

De vraag is: hoe lang ga je nog wachten?

Trust the process

Tegenwoordig deel ik mijn leven met mijn vrouw Emilie, de liefde van mijn leven, zijn er twee geweldige kinderen, op wie ik supertrots ben. Ik doe werk dat me voldoening geeft, ben trouw aan wie ik ben en word omringd door een paar warme, dierbare vrienden. Dit is voor mij de essentie van geluk – en elke dag ben ik dankbaar voor deze rijkdom.


Het gemis van de rest van mijn familie blijft. Maar het is niet langer verlammend. Het is een deel van mijn verhaal geworden, zonder dat het mijn leven bepaalt.

Ik geloof dat niets zonder reden gebeurt. Mijn eigen weg door traumaverwerking heeft me niet alleen vrijheid gebracht, maar ook de kans gecreëerd om anderen te helpen hier doorheen te komen. Alles valt op zijn plek. Dit klopt.


Je weet dat het tijd is. Zullen we kennismaken? 

In dit korte filmpje vertel ik je meer over EMDR, traumaverwerking, mijn missie en waar ik gelukkig van wordt.